W literaturze brytyjskiej, Romantyczny fragment jest zwykle uważany za poetycki konstrukt . Według Marjorie Levinsona ,Romantyczny fragment poematu jest " celowo niedokończony ; " To przywileje się nad określony " niezdecydowania " , że " stara się zatrzeć wrażenie pracy z poetyckiej pracy " w celu zapewnienia poematu ontologiczny prymat , który stoi na zewnątrz i przed języku . Ponadto , wielu poetów i autorów epoki romantyzmu , takich jak Wordsworth i Coleridge , szczegółowo ich próby do zaparzenia ich pisma z prozy poetyckiej zasad niekompletności i fragmentacji . Jednak bardziej kompletne badanie odkrywa tłumienia na fragmentarycznych w prozie poetyckiej twórczości z tego okresu. Ten artykuł zbada Romantyczny esej jako udział w dyskursie , który stoi przed , a czasem głęboko kwestionuje poetycki zasadę fragmentaryczne .
Natomiast wiele uwagi poświęcono późnoromantycznej autorów , takich jak De Quincey , Hazlitt , Hunt i Baranka , który opracował esej jako formę , to omówię autorów z wczesnego okresu romantyzmu , którzy zatrudnieni jako esej tryb pisania , który bada formy rozdrobnienia i ruiny , które są odporne na poetycką aluzję i transcendentnego , przeżycia estetycznego . Poprzez badania przełomowej kolekcji Charlotte Smith wierszy , elegijny Sonety i inne eseje , " Esej na groby ", Williama Godwina i Wordsworth w trzech próbach na " Essay upon epitafia , " Ten papier będzie szczegółowo jak eksperymentalne i formalne niekompletny charakter " esej " staje się strona , na której niepokój poetyckiej uprzywilejowania fragmentaryczny jest skierowana .
